Breathing in … breathing out … in … out – drawing a line. Repeat.
This is the meditative artistic practice of Otgonbayar Ershuu, who
goes by the short name, OtGO. He is one of Mongolia´s most remarkable
artists and has been living in Berlin for about twenty years. A
fact that has expanded his cultural experiences and also impacted on
the material basis of his artistic work. His spiritual core, however,
remains firmly routed in Mongolia´s cultural heritage.
Drawing line after line, after line, OtGO´s works form to become
complex textures of pictorial traces, interwoven with layers of
meaning. His work is meditative and iterative in many ways. Being a
studied Thangkha-painter, he comes from a long tradition of religious
image making in Lama-Buddhism, a tradition in which painting and
meditation never were separate activities. In this tradition each line,
each patch of color is both, premeditated and meditation in itself.
Lamaist monks were only allowed to apply their craft to to
Thangkha-painting after long years of rigorous training.
IIt is important understand that Thangkhas don´t just `represent´ the
notion of a cosmic order in Buddhism, they actually manifest this
order. A fact that is reflected in the process of making a Thangkha.
Its composition and order were never to be discerned by the painter,
instead the underlying design has always been based on long traditions
and metaphysical deliberations within the faith. Someone chosen to
`execute´ these concepts, had to be a person, worthy and capable of
realizing an “artwork” that could manifest this superior order.
Furthermore, in the process of painting a Thangka, the `painter´ who
serves as a mediary to the goal of successfully channeling these
spiritual energies, could only finish a Thangkha by himself to a
certain point. Once almost completed, more monks would be gathering
around the painter to chant and recite religious texts, while the last
part was finished – the painting the eyes of all the figures, giving
them their souls. Only then a Thangkha was considered to manifest the
actuality of the spiritual order of the world. What does that mean? –
As much as in mysticism, having the capability of sight does not mean
actually `seeing´ in a deeper sense, a Thangkha transcends its material
existence as a painting to become a manifestation of a higher reality.
Also noteworthy is the fact, that the Mongolian language only has one
word for both, painting and drawing – zurag. While drafting (drawing)
and execution (painting) in a Western tradition are very separate
things, in the Mongolian tradition there is no distinction between
intention/conception and realization. What that means, is that artists
from Mongolia start from a very different background than our Western
ideas about art.
Such is the tradition from which OtGO has departed. And departure
here also means not only OtGO´s dis-, or re-location to Berlin, but
also the fact that he is radically re-interpreting image-making from
within his Mongolian heritage, not by shedding its spiritual dimension,
but its artistic and social context. The practice of drawing line after
line in a meditative state remains active in his process, the subject
matter, however, now incorporates his new social and political contexts
and his very personal attitudes towards them.
Take for example his massive work Cabinet of curiosities which in itself is divided into four parts, that deal with matters of life (Fetus) and death (Memento Mori) and much in between, not the least being (Horses),
which for any Mongolian is a big deal, because “Mongols believe that
the goal of life is to live `tegsh´, in balance with the world. One
stands alone and in power at the center of the world, with the infinite
blue Father Heaven (Tenger) above and Mother Earth (Gazar Eje)
supporting and nurturing below. By living an upright and respectful
life, a human being (hun) will keep his world in balance and maximize
his personal power (windhorse, hiimori).” 1
A horse in Mongolian culture therefore is much more than a commodity,
or a matter of pride, a horse is a manifestation of man´s soul, his
fate and future.
The Cabinet of curiosities is
comprised of hundreds of (mostly) A5-sized papers that form large
blocks which serve as visual containers of OtGO´s subject matter. The
first layer of those papers is formed by collages of used historic
postal stamps from both Germanies, Europe, Mongolia and beyond. Those
collages serve as background for OtGO´s drawings/paintings. It is
important to mention here that Chinggis Khaan and his successors
created the most efficient postal system the world had ever seen in the
early 13th century, making it possible to relay information from the
Chinese sea to the borders of Europe within 7-10 days by horse
messengers. Obviously OtGO´s choice here is not just arbitrary, but a
subtle allusion to the achievements of Mongolian heritage.
On top of this metaphorical `background´layer, OtGO has inscribed, not
without sometimes acerbic criticism, his vision of a cosmic dis-order.
His pictorial world is inhabited by men and women (both mostly naked),
aquatic creatures, like the “OtGO-pus”, but also a variety of
fishes and abundant jellyfish. Monkeys and zebras also play a
prominent role – why? – neither of which live in Mongolia.
Asked about monkeys, his dry riposte was: “There are plenty of
`monkeys´ in Mongolia.” And about zebras: “Those are beautiful, elegant
animals. They look like horses, but man has never been able to
domesticate them. They, in fact, are the only mammals that cannot be
domesticated.” Again, this begs for an explanation and a
contextualization. The first and easy answer is about the monkeys –
many Mongolians suffer from the state of their nation. Even with all
good intentions there are two major factions pitted against one
another, and those are the proponents of traditional nomadic cultures
and the post-soviet-capitalist entrepreneurs who seek to exploit
Mongolia´s natural resources. Both are on a collision course about
access to land. In other words, the deeply routed Mongolian ethics
about living in harmony with nature is profoundly under siege from the
pressures of modern economic dynamics and Western lifestyles.
The ”zebra”, as a metaphorical animal in OtGO´s work, native to
Africa, a whole different continent altogether, becomes a
“signature animal” in his work for the incommensurable quality of
nature – an animal that cannot be subjected to man´s will. In a
way this is OtGO´s way of advocating the traditional rights of nature
versus man´s illicit infraction on nature´s integrity. One must know,
that in Mongolian culture, just digging a hole into the soil is an
impermissible violation of nomadic ethics, that at least requires a
ritual, asking for permission. At the same time, exploiting natural
resources is seemingly a necessity in order to develop and modernize
the country. Mongolia is rich in gold, uranium, copper and coal – much
of which it sells to China, a country that it shares a long
mutual history with. During the Yuan dynasty (1271 – 1368), China was
ruled by Mongolia. In fact, Beijing was a Mongolian foundation. The
tides have turned…
Talking about tides – how does the aquatic life in OtGO´s work
relate to a country that has no connection to the sea. The answer is
yet another metaphor. One can think of the ocean as a vast and mostly
undiscovered part of our planet. A place different to ours. In the
artist´s vision this realm is also under siege by humanity – he thinks
of jellyfish as a marker for pollution of the waters. However, there is
also a brighter notion. The Mongolian word for ocean is далай – as in
Dalai Lama. And this ocean is inhabited by many a OtGO-pus.
So, looking deeper into the artist´s work, layer upon layer starts to
unfold, revealing a complex cultural heritage that he connects to with
an international sensibility for the needs to protect nature, but also
to assert himself as an independent artist.
There is a gap between the understanding of nature between East and
West, however, that is mostly due to a hyperbolic conviction in the
West about ecology, that does not have enough knowledge, nor the
understanding of traditional values pertaining to nature in Mongolia,
nor the sensitivity towards the cultural ramifications thereof. The
West´s notion of nature is mostly (and sadly) aesthetic. Western people
have forgotten how to live with nature. They are plainly romantic about
it, and they still believe they can control and govern nature´s course.
A notion that originates from Western monotheistic hubris. The bible
has called upon its subjects to subjugate nature… – None of that
exists in Asian cultures.
Nature in Mongolia is never separate from human life until today.
Proof of that is in the fact that shamanic practice is still strong and
widely practiced. At the core of those practices is the need for all
Mongolians to find a balance between “Tenger” and “Gazar Eje”2.
This tradition in Mongolia is older and stronger than that of
Lama-Buddhism. Most Mongolians would identify with Tengrism before they
would with other denominations. However, already during Möngkhe Khaan´s
reign (grandson of Chinggis Khaan) almost all international religions
were present at his court in Kharkhorin – originally just for reasons
of gathering intelligence. A fact that makes Mongolia a very liberal
society in terms of religion today.
This heritage has enabled OtGO to fluidly connect to Western
cultures and incorporate pictorial traditions into his work. There is a
discernable adaptability in Mongolia that vouches for its future.
Surprisingly, most Mongolians call Germany their third neighbor. Being
wedged between China and Russia, about one percent of Mongolians
actually speak German ( which in a population of about three million
people means 30 000 individuals), a fact which owes a lot to strong
ties between the formerly communist part of Germany and Mongolia.
Whatever this may mean – there are tangled histories and wild
aspirations to deal with. And it is even more complex. Mongolia and
Tibet share an almost 500 years long tradition of Lama-Buddhism. The
first and most important artist in that context was Zanabazar, who was
trained as a Buddhist monk in Tibet and returned to Mongolia in the
second half of the 17th century to become the spiritual leader of
Mongolia, a powerful diplomat and the finest of artists – some even
call him the Michelangelo of Mongolia. His influence is strong until
today, inspiring contemporary artists to work in the tradition of a
Lamaist pictorial heritage.
However, in the long history of the country, much of its identity
was repressed – during the Chinese Manchu occupation, or the Soviet
empire. Whenever in modern times Mongolia found a way to assert its own
identity and traditions, Lama iconography came up again as an
integrating force. It has since simply been called: Mongol Zurag –
Mongol painting. A practice, that was not allowed during the Manchu
occupation, nor during Soviet times. After 1990 however, is became a
strong force again.
In essence, art in Mongolia today is fueled by its cultural
heritage rooted in Tengrism first, Lama-Buddhism second, and the
achievements of what Pope Francis, when visiting Mongolia, called
the “Pax Mongolica”, a period of 250 years of peace after the
revolutions of Chinggis Khaan.
The work of OtGO is not only witness to these energies. His work is
channeling notions of art from and in Mongolia. OtGO is not just part
of it – he is a driving force in this dynamic.
Dan huwa r-ritwal artistiku meditattiv ta’ Otgonbayar Ershuu, magħruf
b’mod sempliċi bħala OtGO. Huwa wieħed mill-aktar artisti distinti
tal-Mongolja u ilu jgħix f’Berlin għal madwar għoxrin sena. Esperjenza
li wessgħet l-orizzonti kulturali tiegħu u influwenzatu wkoll fil-bażi
materjali tax-xogħol artistiku. Madankollu, l-ispiritwalità tiegħu
tibqa’ marbuta mal-wirt kulturali Mongoljan.
B’sensiela ta’ linji wara xulxin, ix-xogħlijiet ta’ OtGO jiffurmaw
strutturi kumplessi ta’ traċċi viżivi, marbuta f’saffi ta’ tifsir.
L-arti tiegħu hija meditattiva u ripetittiva f’ħafna aspetti. Bħala
pittur imħarreġ fit-Thangkha, OtGO ġej minn tradizzjoni antika ta’
pittura reliġjuża fil-Lama Buddiżmu; tradizzjoni fejn il-pittura u
l-meditazzjoni huma attivitajiet marbuta flimkien. F’din
it-tradizzjoni, kull linja, kull tikka kulur, hija kemm att intenzjonat
kif ukoll meditazzjoni fiha nnifisha. Fil-fatt, il-qassisin Lamaisti
kienu jitħallew japplikaw l-arti tagħhom fil-pittura tat-Thangka biss
wara snin twal ta’ tħariġ rigoruż.
Huwa importanti li wieħed jifhem li Thangka mhux biss tirrappreżenta
l-idea ta’ ordni kosmiku fil-Buddiżmu, iżda tħaddem u timmanifesta
dan l-ordni. Dan huwa rifless fil-proċess stess tal-ħolqien ta’
Thangka. L-istruttura kompożittiva tagħha qatt m’hija fdata
lill-artist biex jiddisinjaha skont ir-rieda tiegħu, iżda dejjem tkun
ibbażata fuq tradizzjonijiet twal u riflessjonijiet metafisiċi ġewwa
l-fidi Buddista.
Il-persuna magħżula biex teżegwixxi dawn ir-rappreżentazzjonijiet
trid tkun denja u kapaċi li tagħti forma artistika lil ordni
spiritwali ogħla. Il-"pittur" jaġixxi bħala medjatur, li jgħaddi u
jikkonċentra l-enerġiji spiritwali. Għalhekk, Thangka titlesta minn
artist wieħed biss sa ċertu punt. Matul il-proċess, l-artist ma
jaħdimx kompletament waħdu. L-aħħar pass, li jagħti r-“ruħ” lill-figuri
permezz tal-pittura tal-għajnejn tagħhom, isir f’kuntest ta’ ċerimonja
reliġjuża. Il-membri tal-komunità monastika jinġabru madwar
il-pittur u, waqt li jqanqlu testi sagri u kliem qaddis, jitlesta dan
il-pass finali. Huwa biss f’dak il-mument li t-Thangka titqies bħala
manifestazzjoni awtentika tal-ordni spiritwali li jirregola d-dinja.
Huwa biss f’dak il-mument li Thangka titqies bħala manifestazzjoni vera
tal-ordni spiritwali li jirregola d-dinja. L-att tal-‘viżjoni’
hawnhekk jieħu tifsira mistika: li tara ma jfissirx b’għajnejk, iżda
li tagħraf realtà aktar profonda. B’dan il-mod, Thangka tgħaddi
mill-eżistenza materjali tagħha bħala pittura u ssir manifestazzjoni
ta’ realtà ogħla.
Interessanti li wieħed jinnota li fil-lingwa Mongoljana,
“pittura” u “tpinġija” huma espressi permezz ta’ kelma waħda: zurag.
Dan ifisser li, filwaqt li fit-tradizzjoni artistika tal-Punent hemm
distinzjoni ċara bejn ix-xogħol preparatorju (it-tpinġija) u l-opra
finali (il-pittura), fit-tradizzjoni Mongoljana dawn jitqiesu bħala
kunċett wieħed u indiviżibbli. Għalhekk, għall-artist Mongoljan,
l-istadju preparatorju għandu l-istess valur u piż spiritwali
bħall-opra finali nfisha.
Dan huwa l-punt tat-tluq li minnu OtGO beda jifforma l-vuċi artistika
tiegħu — mhux biss f’sens ta’ rilokazzjoni fiżika lejn Berlin, iżda
wkoll f’dak kulturali u simboliku. Filwaqt li jibqa’ ispirat
mit-tradizzjoni Thangka, l-artist jagħtiha interpretazzjoni radikali u
kontemporanja. L-element spiritwali u meditattiv jibqa’ parti
ċentrali, iżda jintuża bħala mezz biex jesprimi realtajiet
soċjo-politiċi ġodda, kif ukoll esperjenzi personali u intimi. F’dan
is-sens, ix-xogħol ta’ OtGO isir ukoll spazju ta’ riflessjoni interjuri
u kritika esterna.
L-eżebizzjoni Kabinett tal-Kurzitajiet hija eżempju ċar ta’ din
ir-radikalizzazzjoni. Maqsuma f’erba’ partijiet, l-installazzjoni
tirrappreżenta l-fażijiet fundamentali tal-eżistenza: il-bidu
(Fetus), il-mewt (Memento Mori), u dak li jinsab bejniethom,
iż-żwiemel, simbolu kulturali ta’ sinifikat profond fil-kultura
Mongoljana. Dan għaliex fil-kultura Mongoljana, hemm il-fidi li l-għan
fundamentali tal-ħajja huwa li wieħed jgħix tegsh, jiġifieri f’bilanċ
armonjuż mal-univers. Il-bniedem jinsab waħdu fil-punt ċentrali
tad-dinja, b’Missier is-Sema, magħruf bħala Tenger, bla tarf fuqu, u
Omm l-Art, imsejħa Gazar Eje, li s-sostni minn taħt. Billi wieħed jgħix
ħajja onesta u b’rispett, il-bniedem, magħruf bħala hun, iżomm u
jikkonserva dan il-bilanċ, waqt li jsaħħaħ il-qawwa personali tiegħu,
magħrufa bħala windhorse jew hiimori.1 B’hekk, fil-kultura Mongoljana, iż-żiemel huwa manifestazzjoni tar-ruħ, id-destin u l-futur tal-bniedem.
Il-Kabinett tal-Kurzitajiet jikkonsisti f’ħafna folji, primarjament ta’
daqs A4, maħduma f’blokki li jaħdmu bħala kontenituri viżivi
għas-suġġettività ta’ OtGO. L-ewwel saff ta’ dawn il-folji huwa
kompożizzjoni magħmula minn bolol postali storici, li ġejjin
mill-Ġermanja, l-Ewropa, il-Mongolja u aktar ’il bogħod. Dawn
il-kompożizzjonijiet jinsabu fl-isfond tal-pitturi nfushom. L-użu
tal-bolol huwa referenza għas-sistema postali li Genghis Khan u
s-suċċessuri tiegħu bnew fis-seklu 13. B’hekk, din il-kompożizzjoni
sservi wkoll bħala ċelebrazzjoni tal-kultura Mongoljana, li ħolqot
sistema effiċjenti li għaqdet l-Asja mal-Ewropa fil-perjodu medjevali.
Lil hinn mill-isfond metaforiku tal-bolol, OtGO jippreżenta viżjoni
ta’ disordni kosmiku, b’kritika li xi drabi tkun kemmxejn ħarxa.
Fid-dinja viżiva tiegħu jgħixu figuri ta’ rġiel u nisa, spiss
għarwiena, kif ukoll ħlejjaq tal-baħar. Fosthom hemm figura partikolari
li hu jsejjaħ “OtGOpus.” F’din id-dinja ta’ OtGO jidhru wkoll xadini u
zebra, li għalkemm mhumiex indiġeni tal-Mongolja, jieħdu rwol
importanti fil-ħidma artistika tiegħu. Meta ntalab jispjega dwar
ix-xadini, hu wieġeb b’mod sarkastiku: “Hemm ħafna xadini
fil-Mongolja.” Ix-xadini jirrappreżentaw lin-nies li qed ibatu
minħabba l-istat prekarju tal-Mongolja. Minkejja l-intenzjonijiet li
jistgħu jkunu tajbin, hemm żewġ fazzjonijiet ewlenin f’kunflitt: dawk
li jippromwovu l-kultura nomadika tradizzjonali, u l-kulturi
kapitalisti post-sovjetiċi li jfittxu li jisfruttaw ir-riżorsi
naturali. Bħala konsegwenza, l-etika Mongoljana, li tħeġġeġ ħajja
f’armonija mal-ambjent, tinsab f’riskju serju minħabba l-pressjonijiet
ekonomiċi kontemporanji u l-influwenzi kolonjali u konsumisti
tal-Punent.
Min-naħa l-oħra, il-kumment tiegħu dwar iż-żebri kien: “Dawk huma
annimali sbieħ u eleganti. Jidhru bħaż-żwiemel, imma l-bniedem qatt
ma rnexxielu jadattahom. Fil-fatt, huma l-uniċi mammiferi li ma
jistgħux jiġu domestiċizzati.” Iż-żebra, annimal indiġenu
tal-Afrika, kontinent kompletament differenti minn dak ta’ OtGO, issir
simbolu viżiv rikorrenti fix-xogħol tiegħu, u tirrappreżenta
l-kwalità mhux mitiefsa u indomabbli tan-natura. F’dan il-kuntest,
iż-żebra tiġi ppreżentata bħala kreatura li tirrifjuta kull forma
ta’ manipulazzjoni mill-bniedem. B’dan il-mod, OtGO jiddefendi
d-drittijiet intrinsinċi tan-natura kontra l-abbuż uman u l-ksur
kontinwu tal-integrità tagħha.
Fil-kultura Mongoljana, anke l-att li wieħed jħaffer fl-art jitqies
bħala ksur tal-etika nomadika, għemil li, skont it-tradizzjoni, jitlob
ritwal biex jintalab permess mingħand l-art innifisha. Din ir-riverenza
profonda lejn in-natura, però, tinsab f’kunflitt mal-kors attwali
tal-pajjiż. L-isfruttament tar-riżorsi naturali jidhru dejjem aktar
bħala pass neċessarju sabiex il-pajjiż jimmodernizza ruħu.
Il-Mongolja hija mżejna b’riżorsi naturali bħad-deheb, l-uranju,
ir-ram u l-faħam, riżorsi li, fil-biċċa l-kbira, jinbiegħu
liċ-Ċina, pajjiż li magħha taqsam aktar minn 250 sena ta’ storja
kondiviża. Matul id-dinastija Yuan, iċ-Ċina kienet taħt il-Mongolja;
fil-fatt, Beijing kellha l-bidu tagħha bħala belt imwaqqfa mill-Mongol.
Ġeografikament il-Mongolja mhix imdawra minn ebda baħar, imma l-ħajja
akkwatika tidher spiss fix-xogħol ta’ OtGO. Hawnhekk, l-oċean isir
metafora: dak li mhux magħruf u skopert fid-dinja. Reġjun differenti
minn tagħna, imma li, fil-viżjoni tal-artist, huwa wkoll okkupat minn
intervent uman. Il-bram huma simbolu ta’ l-ilmijiet mniġġsa.
Madankollu, hemm ukoll kunċett aktar pożittiv. Il-kelma Mongoljana
għall-oċean u baħar, hi ‘далай’ (dalai), bħal Dalai Lama.
Dan l-oċean huwa magħruf ukoll bħala dar għal diversi OtGO-pus
li jnaddfu dak li hu mniġġes. B’hekk wieħed jinnota rabta kulturali
kumplessa li l-artist juża bħala sejħa għal sensittività universali
dwar il-ħtieġa li nipproteġu n-natura, waqt li jafferma wkoll lilu
nnifsu bħala artist indipendenti.
In-natura tiġi mifhuma b’mod differenti fil-Punent u fil-Lvant. Dan
huwa prinċipalment minħabba kunvinzjoni eċċessiva fil-Punent dwar
l-ekoloġija, fejn ħafna drabi ma hemmx biżżejjed għarfien tal-valuri
tradizzjonali marbuta mal-art, u lanqas sensittività lejn
l-implikazzjonijiet kulturali tagħhom. Fil-kuntest tal-Punent,
sfortunatament, in-natura spiss tiġi definita bħala ħaġa purament
estetika - spazju romantiku li għandu jiġi okkupat u manipulat
mill-bniedem. Din il-preżunzjoni ġejja mill-impirjaliżmu tal-Punent
u minn filosofija li ma teżistix fil-kuntest Asjatiku.
Sal-lum il-ġurnata, fit-tradizzjoni Mongoljana, in-natura u l-ħajja
tal-bniedem jibqgħu inseparabbli. Tant hu hekk li prattiċi xamaniċi
għadhom jiġu segwiti b’mod mifrux madwar il-pajjiż. Fil-qalba ta’
dawn il-prattiċi hemm il-ħtieġa li kull Mongoljan isib bilanċ
armonjuż bejn Tenger (is-sema) u Gazar Eje2(l-Omm Art). Din is-sistema spiritwali hi eqdem u b’saħħitha saħansitra
aktar mill-Lama-Buddiżmu, tant li bosta Mongoljani jidentifikaw ruħhom
ma’ Tengrism qabel ma jagħrfu reliġjonijieti oħra. Matul ir-renju ta’
Möngkhe Khan, in-neputi ta’ Genghis Khan, kważi ir-reliġjonijiet
kollha kienu rappreżentati fil-qorti tiegħu f’Kharkhorin, mhux għal
skopijiet ta’ adorazzjoni, imma bħala mezz ta’ studju u skambju ta’
għarfien. Madankollu, din tirrifletti mentalità progressiva li, meta
narawha fid-dawl tal-lum, toffri xhieda ta’ tolleranza kulturali u
reliġjuża fil-kuntest Mongoljan.
Dan il-wirt kulturali għani ppermetta lil OtGO jaqgħad b’mod naturali
mal-kulturi tal-Punent, u jintegra tradizzjonijiet pittoriċi varji
fix-xogħol tiegħu. Il-Mongolja għandha kapaċita t’adattament, kwalità
li toffri tama għall-futur tagħha. Ta interess fil-fatt, huwa li l
Mongolja tirreferi il-Ġermanja bħala t-tielet ġar. Magħluqa bejn
iċ-Ċina u r-Russja, il-Mongolja żviluppat rabtiet b’saħħithom
mal-Ġermanja, b’mod partikolarment fil-perjodu komunista tal-Ġermanja
tal-Lvant. Sal-lum, madwar wieħed fil-mija tal-popolazzjoni Mongoljana
jitkellmu bil-Ġermaniż - li jfisser madwar 30,000 ruħ minn
popolazzjoni ta’ tlett miljun. Dan juri skambji politiċi, kulturali u
edukattivi li baqgħu għaddejjin tul iż-żmien. Iktar ma wieħed jidħol
fil-fond tal-istorja, iktar jiskopri l-kumplessità li tgħaqqad dawn
ir-relazzjonijiet. Pereżempju, il-Mongolja u t-Tibet jaqsmu
tradizzjoni Lama-Buddiżta li tmur lura għal kważi nofs millennju.
Wieħed mill-ewwel artisti magħrufa li ħareġ minn din it-tradizzjoni
kien Zanabazar. Huwa tħarreġ bħala monaku Buddist f’Tibet u rritorna
l-Mongolja fit-tieni nofs tas-seklu sbatax biex
isir il-mexxej spiritwali tal-pajjiż. Zanabazar ma kienx biss
diplomatiku b’saħħtu, iżda wkoll artist straordinarju, spiss imsejjaħ
“il-Michelangelo tal-Mongolja.” Il-wirt artistiku u spiritwali tiegħu
għadu jinħass sal-lum, hekk kif ħafna artisti kontemporanji għadhom
isibu ispirazzjoni fit-tradizzjoni pittorika Lamaista li hu għen biex
jifforma.
Il-kumplessità storika tal-Mongolja tispikka wkoll permezz
tal-oppressjonijiet li għaddiet minnhom, fosthom l-okkupazzjoni
Ċiniża-Manchu u l-imperu Sovjetiku. Matul l-istorja moderna tagħha,
il-Mongolja affermat mill-ġdid l-identità u t-tradizzjonijiet
kulturali tagħha, billi żviluppat attitudni reviżjonista li wasslet
għal tiġdid fl-ikonografija Lamaista; tradizzjoni li kienet ipprojbita
kemm fi żmien il-Manchu u taħt ir-reġim Sovjetiku. Din l-ikonografija
reġgħet ġiet skoperta wara l-1990 u, sa llum, tibqa’ sors qawwi ta’
ispirazzjoni għall-artisti kontemporanji. F’dan il-kuntest, l-arti
Mongolja tal-lum hija mħaddma mill-wirt spiritwali u kulturali tagħha,
li jgħaqqad it-twemmin f’Tenger, il-Lama-Buddiżmu u l-kisbiet storiċi
ta’ dak li l-Papa Franġisku, waqt iż-żjara tiegħu fil-Mongolja,
sejjaħ “Pax Mongolica” – perjodu ta’ 250 sena ta’ paċi wara
r-rivoluzzjonijiet ta’ Genghis Khan.
Ix-xogħol ta’ OtGO mhux biss jirrifletti dawn l-enerġiji kulturali u
artistiċi vibranti li qed joħorġu mill-Mongolja, iżda hu attivament
jagħti ħajja u jmexxi dawn l-enerġiji. L-arti tiegħu twassal kunċetti
ċari dwar l-identità Mongoljana, is-spiritualità u l-istorja,
filwaqt li fl-istess ħin tinvolvi ruħha fid-djalogi artistiċi
kontemporanji fuq skala globali. OtGO mhux sempliċiment parteċipant
jew osservatur passiv f’din id-dinamika; hu jilgħab rwol ċentrali
fil-formazzjoni u l-avvanz tagħha.
Thomas Eller
Traduzzjoni bil-Malti: Rachel Abdilla