Interview: between Aleksandra Gospodarczyk and OtGO Otgonbayar Ershuu
 

Polski:

A.Gospodarczyk:  1. Pana zdaniem, które style lub trendy w malarstwie stały się popularne w Mongolii po roku 1992 i dlaczego?

OtGO:   Od wczesnych lat 90. mongolscy artyści cieszyli się swobodą i swobodą ruchu, której brakowało od ponad 70 lat. W tych dziesięcioleciach malarstwo w Mongolii pozostawało w dużej mierze związane z realizmem historycznym lub realizmem socjalistycznym, który był szczególnie dominujący w Związku Radzieckim. Wszystkie inne kierunki w sztuce były zabronione, a nieposłuszni tym warunkom artyści mieli problemy, które często kończyły się zawodowymi zakazami. Sztuki wizualne, a przede wszystkim malarstwo zajmowały się z jednej strony tematami z życia zawodowego, rozwojem technologii i codziennych motywów społecznych, z drugiej strony pojawiały się tematy przedstawiające ludzi w naturze, wiejskie sielanki, przyrodę i zwierzęta.

Z końcem jednolitej i wiążącej ideologicznie polityki socjalistycznej, artyści mieli możliwość poszerzyć spektrum treści i tematów. Jednakże uważam, że proces ten pochłonął dużo czasu, być może do końca lat 90., zanim niektórzy malarze i artyści zaczęli postrzegać sztukę jako sztukę (l’art-pour-l'art) bez przedstawiania pozornych koncepcji politycznych lub społecznopolitycznych. Od nowego tysiąclecia niektórzy artyści zaczęli stosować style sztuki zachodniej XIX i XX wieku jak impresjonizm, abstrakcja, modernizm, styl szkoły Bauhaus, kubizm i surrealizm. Później pojawiły się ruchy takie jak ekspresjonizm abstrakcyjny lub elementy pop-artu i sztuka minimalistyczna.

• Po powstaniu Republiki artyści w Mongolii mieli dwie możliwości pracy: albo wypróbować wszystkie ruchy artystyczne kultur zachodnich (nadrabiając historię sztuki XX wieku)

• lub od razu dołączyć do sztuki współczesnej bez procesu uczenia się stylistyki (praktycznie pomijając historię sztuki XX wieku).

W tej sytuacji niezwykle trudno było większości artystów znaleźć własną, indywidualną pozycję, więc większość z nich próbowała, kopiowała i parafrazowała wszystkie możliwe kierunki. Tylko nieliczni, pewni siebie artyści próbowali rozwinąć własne języki i stworzyć coś autentycznego.


2. Z tego, co udało mi się zaobserwować, wielu artystów mongolskich przebywa poza Mongolią. Czy uważa Pan, że bycie malarzem w Mongolii jest trudne i łatwiej znaleźć zainteresowanie za granicą?

– Nie tylko wielu artystów, ale ponad 10% Mongołów mieszka za granicą. To niesamowita liczba. Przedsiębiorcom znacznie łatwiej jest zdobyć przyczółek za granicą niż artystom.
Generalnie nie jest łatwo żadnemu malarzowi, czy to mongolskiemu, czy nie, zarabiać na życie swoimi pracami. W Berlinie mieszka około 20 000 artystów, a na pewno ponad 90% z nich nie ma łatwego życia.


3. Jaka jest reakcja społeczeństwa mongolskiego na obrazy? Czy są zainteresowani takim rodzajem sztuki?

– Społeczeństwo mongolskie przeszło ogromne zmiany i szybki rozwój w minionych 28 lat. Z rozwojem politycznym związany jest również pozytywny rozwój gospodarczy. Dzięki temu rozwojowi rośnie także liczba zamożnych ludzi, którzy - oprócz zainteresowania standardowymi symbolami dobrobytu gospodarczego - od kilku lat coraz bardziej interesują się dziełami sztuki. Podczas gdy osoby starsze zainteresowane sztuką nadal silnie zorientowane są na tradycyjne elementy kultury Mongolii, młodsze pokolenia w wieku od 30–50 lat zaczęły bardziej zwracać uwagę na sztukę międzynarodową, niektóre rodziny kolekcjonują nawet dzieła sztuki współczesnej. Cieszę się również, że mam kolekcjonerów moich prac w Mongolii, podobnie jak w wielu innych krajach.



UNENDLICH – 04 by OtGO
2018–2019, acryl on canvas 200 x 100 cm


4. Czy Pan jako malarz, odczuwa potrzebę kształtowania estetyki, edukowania ludzi lub wpływania w jakiś sposób na kulturę Pana kraju poprzez swoje prace?

– Tak i nie. Nie przejmuję się, czy moje prace mogą mieć wpływ na sztukę i kulturę w moim kraju. Dziś sztuki współczesnej nie można znacjonalizować. Nie ma już sztuki niemieckiej ani mongolskiej. Można jednak powiedzieć „sztuka w Niemczech” i „sztuka w Mongolii” i tak dalej. Życie w Mongolii różni się bardzo od Niemiec, więc różnice kulturowe wpływają na życie i sztukę w różny sposób. Ale tak, myślę, że edukacja artystyczna w Mongolii wciąż może się znacznie poprawić, aby potencjał twórczy młodych ludzi znalazł odpowiednie formy wyrazu, kierunki i sposoby działania w społeczeństwie. Dzisiejsi artyści nie są już tylko malarzami ani rzeźbiarzami, ale także tworzą start-upy dla architektury, designu, warsztatów i innych dziedzin, aby podejmować się różnych kreatywnych zadań społecznych. Z pewnością pożądane byłoby, aby wkrótce w Mongolii powstały programy artystów-rezydentów, które zapewniają międzynarodową wymianę pomysłów i idei artystycznych.


5. Na licznych obrazach zaobserwowałam wiele podobnych motywów i tematów (konie, step, deel, natura). Czy uważa Pan, że jest to sposób artystów na szerzenie wiedzy o Mongolii, jej kulturze i wartościach? (Zwłaszcza za granicą)

– Nie mam szczególnych zamiarów rozpowszechniania sztuki mongolskiej ani wizerunku Mongolii. Wiele myśli, wiedzy i wartości z Mongolii, ale także z innych kultur jest przechowywanych w mojej podświadomości. To, co myślę, jak żyję, skąd pochodzę, jaki jest mój życiorys... To świadomy i nieświadomy wpływ na moją pracę. To dobra rzecz.


6. Czy posiada pan swoich ulubionych artystów lub styl, którzy szczególnie Pana inspiruje? Zarówno w sztuce wschodniej i zachodniej.

– Dürer i Michał Anioł są świetnymi artystami, którzy wciąż mnie inspirują być może dlatego, że uwielbiam ich styl, jakim się posługiwali. Gerhard Richter także mnie fascynuje, ponieważ ciągle zmienia swój styl i myśli w pluralistyczny i złożony sposób.


7. Jak widzi Pan przyszłość malarzy i malarstwa w Mongolii?

– Kultura mongolska ma wspaniałą i długą historię. Oczekuję, że mongolscy artyści będą mieć więcej odwagi, aby zmienić swój autentyczny język, a przede wszystkim indywidualność. Skoro do dnia dzisiejszego przynieśliśmy ze sobą naszą wyjątkową kulturę koczowniczą, świat naturalnie oczekuje od takiej kultury znacznie więcej. Wielkim zadaniem mongolskich artystów jest dotarcie do teraźniejszości, uczynienie ich dzieł współczesnymi, ale w taki sposób, aby można było poczuć kulturę ich kraju i aby tożsamość mongolska nie została utracona.

English:

A.Gospodarczyk: 1. In your opinion, which styles and trends in art and especially in painting became popular in Mongolia after the change of the system in 1992 and why?

OtGO:  Since the early 1990s, Mongolian artists have enjoyed freedom and freedom of movement that they had been missing for over 70 years. In these decades, painting in Mongolia remained largely linked to historical realism or socialist realism, which was particularly dominant in the Soviet Union. All other directions in art were forbidden and dissenting artists got problems that often ended in a professional ban. The visual arts and primarily the painting dealt on the one side with topics from working life, the environment of technology and everyday social motifs, on the other side there were topics with depictions of people in nature, rural idylls, representations of nature and animals.

With the end of the unified and binding political ideology of socialism, the artists were able to broaden the spectrum of content and topics. However, it still took some time, I think, until the end of the 90s, before some artists started to realize art as art (l’art- pour-l’art) without an ostensible political or socio-political message. Since the new millennium, some artists have started to adopt styles of Western art of the 19th and 20th centuries, such as Impressionism, the abstraction of modernism and Bauhaus artists, Cubism, Surrealism and later movements such as Abstract Expressionism or elements of Pop Art and Minimal Art.

After the Republic began, artists in Mongolia had two options to work:

• Either try all art movements of Western cultures (make up for the art history of the twentieth century)

• Or to immediately join contemporary art without a stylistic learning process (virtually skipping 20th century art history)

In this situation, it was extremely difficult for most artists to find their own individual position, so most of them tried, copied and paraphrased all possible directions. Only a small number of self-confident artists have tried to develop their own languages and create something authentic.
 

2. From what I noticed, a lot of Mongolian artists live outside the country. Do you think it is hard to be a painter in Mongolia and it is easier to find interest abroad?

– Not only many artists but more than 10% of the Mongols live abroad. That is an amazing number. It is much easier for business people to gain a foothold abroad than for artists. It is generally not easy for any artist, whether Mongolian or not, to make a living from his work these days. Around 20,000 artists live in Berlin and certainly more than 90% of them do not have an easy life. 


3. What is the reaction of Mongolian society to your paintings? Are Mongolians interested in this kind of art?

– Mongolian society has undergone tremendous change and rapid development in the past 28 years. Linked to political development is also a positive economic development. Due to this development, there is an increasing number of wealthy people who - in addition to an interest in the standard symbols of economic prosperity - have also increasingly shown interest in works of fine art for a few years. While the interest among older people is still strongly oriented towards the traditional cultural goods of Mongolia, younger generations in the ages of 30 - 50 years have started to orientate themselves more internationally and there are already some families who collect works of contemporary art. I am also pleased that I have collectors of my works in Mongolia as in many countries


4. Do you - as a painter - feel the need to shape the aesthetics, educate people or to somehow influence the culture of your country through your art?

– Yes and no. I'm not worried about whether my art may have an impact on the art and culture in my home country. Today, contemporary art cannot be nationalized. There is no longer any German or Mongolian art. But you can say "Art in Germany" and "Art in Mongolia" etc. Life in Mongolia is very different from Germany, so there are cultural differences that influence life and art differently. But yes, I think that the artistic education in Mongolia could still improve a lot, so that the creative potential of the younger people in particular find suitable forms of expression, directions and ways in society. Today's artists are no longer just painters or sculptors, they also form start-ups for architecture, design, workshops and other areas to take on creative tasks in society. It would be desirable that artist-in-residence programs in Mongolia soon emerge, which ensure an international exchange of ideas and artistic ideas.
 

5. In numerous paintings I managed to find a lot of similar motives and themes (horses, steppe, deer, nature). Do you think it is an artists' way of spreading knowledge about Mongolia, its culture and values abroad?

– I have no particular intentions of spreading Mongolian art or an idea of Mongolia. A lot of thoughts, knowledge and values from Mongolia but also from other cultures are stored in my subconscious. "What I think", "how I live", "where I come from", "how my resume goes" are conscious and unconscious influences on my work. It's a good thing.
 

6. Have you got any favourite artists or styles that you are especially inspired by? (Both in eastern and western art)

– Dürer and Michelangelo are great artists who still inspire me, maybe because I love the way they draw in their paintings. Gerhard Richter also fascinates me because he keeps changing his style and thinking in a pluralistic and complex way.
 

7. How do you see the future of artists and painting in Mongolia?

– Mongolian culture has a great and long history. I expect Mongolian artists to have more courage to change their own authentic language and, above all, individuality. Since we have brought our unique nomadic culture with us to this day, the world naturally expects much more from this culture. It is a big task for the Mongolian artists to arrive in the present, to make their work contemporary, but in such a way that you can feel the culture of their country and the identity of the Mongolian culture is not lost.



ZURAG – 25 by OtGO
2017–2018, acryl on canvas 50 x 40 cm

German:

A.Gospodarczyk: 1. Welche Stile und Trends in der Kunst und insbesondere in der Malerei wurden Ihrer Meinung nach dem Systemwechsel 1992 in der Mongolei populär und warum?


OtGO:  Seit Anfang der 90er Jahre genießen mongolische Künstler eine Freiheit und Freizügigkeit, die sie über 70 Jahre vermisst hatten. In diesen Jahrzehnten blieb die Malerei in der Mongolei weitgehend einem historischen Realismus oder Sozialistischen Realismus verbunden, wie er vor allem auch in der Sowjetunion dominant war. Alle anderen Richtungen in der Kunst waren verboten und andersdenkende Künstler bekamen Probleme, die nicht selten in einem Berufsverbot endeten. Die bildende Kunst und primär die Malerei behandelte zum einen Themen aus dem Arbeitsleben, aus dem Umfeld der Technik sowie soziale Motive des Alltags, zum anderen Themen mit Darstellungen vom Menschen in der Natur, ländliche Idyllen, Natur- und Tierdarstellungen.

Mit dem Ende der einheitlichen und verbindlichen politischen Ideologie des Sozialismus war es den Künstlern möglich, das Spektrum der Inhalte und Themen weiter zu fassen. Dennoch dauerte es noch eine gewisse Zeit, ich denke bis zum Ende der 90er Jahre, bis einige Künstler damit begonnen haben, Kunst als Kunst (l’art-pour-l’art) ohne eine vordergründige politische oder gesellschaftspolitische Botschaft zu realisieren. Seit dem neuen Jahrtausend haben einige Künstler zunächst damit begonnen, Stilrichtungen der westlichen Kunst des 19. und 20. Jahrhunderts ansatzweise zu übernehmen, wie etwa den Impressionismus, die Abstraktion der Moderne und der Bauhauskünstler, den Kubismus, Surrealismus und spätere Bewegungen wie den Abstrakten Expressionismus oder Elemente der Pop Art und der Minimal Art.
Nach dem Beginn der Republik gab es für die Künstler in der Mongolei zwei Möglichkeiten, zu arbeiten:

• Entweder alle Kunstrichtungen der westlichen Kulturen auszuprobieren (Die Kunstgeschichte des zwanzigsten Jahrhunderts nachholen)

• Oder sich ohne einen stilistischen Lernprozess sofort der zeitgenössischen Kunst anzuschließen (Die Kunstgeschichte des 20. Jahrhunderts quasi überspringen)

Für die meisten Künstler war es in dieser Situation enorm schwierig, eine eigene individuelle Position zu finden, also haben die meisten von ihnen alle möglichen Richtungen ausprobiert, kopiert und paraphrasiert. Nur eine kleine Zahl von selbstbewussten Künstlern haben versucht, eigene Sprachen zu entwickeln und etwas Authentisches zu gestalten.





2. Soweit mir aufgefallen ist, leben viele mongolische Künstler außerhalb des Landes. Denken Sie, es ist schwer, Maler in der Mongolei zu sein, und es ist einfacher, Interesse im Ausland zu finden?


– Nicht nur viele Künstler sondern mehr als 10 % der Mongolen leben im Ausland. Das ist eine erstaunliche Zahl. Für Geschäftsleute ist es im Ausland wesentlich einfacher, Fuß zu fassen, als für Künstler. Für jeden Künstler, ob Mongole oder nicht, ist es heutzutage allgemein weltweit nicht einfach, von seiner Arbeit zu leben. In Berlin leben etwa 20.000 Künstler und sicher haben weit mehr als 90% von ihnen kein einfaches Leben.

3. Wie reagiert die mongolische Gesellschaft auf Ihre Bilder? Interessieren sich Mongolen für diese Art von Kunst?

– Die Gesellschaft in der Mongolei hat in den letzten 28 Jahren einen enormen Wandel und eine rasante Entwicklung vollzogen. Verbunden mit der politischen Entwicklung ist auch eine positive wirtschaftliche Entwicklung. Aufgrund dieser Entwicklung gibt es eine steigende Zahl an wohlhabenden Menschen, die – neben einem Interesse an den Standardsymbolen wirtschaftlichen Wohlstands – seit ein paar Jahren auch zunehmend Interesse an Werken der bildenden Kunst zeigen. Während sich das Interesse bei den älteren Personen noch stark an den traditionellen Kulturgütern der Mongolei orientiert, haben jüngere Generationen der 30-50-jährigen damit begonnen, sich internationaler zu orientieren und so gibt es bereits einige Familien, die Werke der Gegenwartskunst sammeln. Ich freue mich auch darüber, dass ich in der Mongolei wie auch in vielen Ländern Sammler meiner Werke habe.


4. Haben Sie als Maler das Bedürfnis, die Ästhetik zu gestalten, Menschen zu erziehen oder die Kultur Ihres Landes durch Ihre Kunst irgendwie zu beeinflussen?

– Ja und Nein. Ich mache mir keine Gedanken darüber, ob meine Kunst eventuell einen Einfluss auf die Kunst und Kultur in meiner Heimat hat. Heute kann die zeitgenössische Kunst nicht nationalisiert werden. Es gibt nicht mehr deutsche oder mongolische Kunst. Aber man kann „Kunst in Deutschland“ und „Kunst in der Mongolei“ usw. sagen. Das Leben in der Mongolei ist doch sehr anders als in Deutschland, also gibt es kulturell Unterschiede, die das Leben und die Kunst auch unterschiedlich beeinflussen. Aber ja, ich denke, dass sich die künstlerische Ausbildung in der Mongolei noch stark verbessern könnte, damit die kreativen Potenziale der vor allem jüngeren Menschen geeignete Ausdrucksformen, Richtungen und Wege in der Gesellschaft finden. Künstler von heute sind nicht mehr nur ausschließlich Maler oder Bildhauer, sondern sie bilden teilweise Start ups für Architektur, Design, workshops und andere Bereiche, um gestalterische Aufgaben in der Gesellschaft zu übernehmen. Es wäre zu wünschen, dass bald Artist in Residence Programme in der Mongolei entstehen, die für einen internationalen Austausch von Ideen und bildnerischen Vorstellungen sorgen.


5. In zahlreichen Gemälden habe ich viele ähnliche Motive und Themen gefunden (Pferde, Steppe, Hirsch, Natur). Denken Sie, es ist Ihre Vorstellung als Künstler, Wissen über die Mongolei, ihre Kultur und Werte im Ausland zu verbreiten?

– Ich habe keine besonderen Absichten, mongolische Kunst oder eine Vorstellung von der Mongolei zu verbreiten. Viele Gedanken, Wissen und Werte aus der Mongolei aber auch aus anderen Kulturen sind in meinem Unterbewusstsein gespeichert. „Was ich denke“, „wie ich lebe“, „woher ich komme“, „wie mein Lebenslauf verläuft“ sind bewusste- und unbewusste Einflüsse auf meine Arbeiten. Das ist gut so.


6. Haben Sie Lieblingskünstler oder -stile, von denen Sie besonders inspiriert sind? (Sowohl in der östlichen als auch in der westlichen Kunst)

– Dürer und Michelangelo sind großartige Künstler, die mich immer noch inspirieren, vielleicht, weil ich den zeichnerischen Duktus in ihren Gemälden liebe. Gerhard Richter fasziniert mich auch, weil er immer wieder seinen Stil verändert und pluralistisch und komplex denkt.


7. Wie sehen Sie die Zukunft von Künstlern und der Malerei in der Mongolei?

– Die Mongolische Kultur hat eine große und lange Geschichte. Ich erwarte, von mongolischen Künstlern mehr Mut zur Veränderung für eine eigene authentische Sprache und vor allem Individualität. Da wir unsere einzigartige nomadische Kultur bis in die heutige Zeit mitgebracht haben, erwartet die Welt natürlich viel mehr von dieser Kultur. Es ist eine große Aufgabe, dass die mongolischen Künstler in der Gegenwart ankommen, sie ihre Arbeiten zeitgenössisch machen, aber so, dass man die Kultur ihres Landes spürt und die Identität der mongolischen Kultur nicht verloren geht.

 OtGO Otgonbayar Ershuu                                         English  German  Mongolian    Contact